خوانش آخر!

منتظر نیستیم بیایی پولها را به طور مساوی بین آدمها تقسیم کنی،

حتی منتظر نیستیم بیایی ظالمین را از دم تیغ بگذرانی،

                                                 الآن فقط منتظریم بیایی و قرائتت را از دین بیاوری.

فکرش هم قند توی دل آدم آب می‌کند: خوانش آخر!

به قرائتت از دین،

                      به حقیقت،

                                      بیشتر از خود عدالت؛

                                                                      بیشتر از صلح،

                                                                                      حتی بیشتر از خود بهشت

نیاز داریم.

آدم اگر این همه سئوال توی سرش باشد در بهشت هم بهش خوش نمی گذرد.

کَ

برای خودش در قرآن ضمیر خصوصی داشت:

                                                                        «کَ».

                                                                                        همین «تو»‌ی خودمان.

خدا محمد صداش نمی‌کرد.دو‌سه‌جا بیشتر اسمش را نیاورد.آن‌هم وقتی بود که داشت با مردم حرف می‌زد، وقتی حرف ها بین خودشان بود همیشه همین «کَ» را می گفت.

« انک لعلی خلق عظیم، انک میت و انهم میتون، ...».

این ضمیر مال هیچ کس نبود غیر خودش.

                                                                          با دخل و تصرف جزئی نقل از وبلاگ روشنایی های شهر  http://shahr-neshin.blogspot.com